Stare, czarno-białe fotografie mają specyficzny urok. Właśnie dlatego, że czarno-białe, i właśnie dlatego, że stare. Oczywiście ta ich starość to rzecz względna. Dla mojego ojca stare były fotografie jego ojca z początków XX w. Dla mojej córki stare są moje fotografie z czasów studenckich (lata osiemdziesiąte XX w. ). Też czarno-białe.
Często za tymi zdjęciami kryją się mniej lub bardziej interesujące historie i okoliczności. Żyjące wciąż we wspomnieniach tych, którzy jeszcze żyją lub tych, którzy takich opowiedzianych wspomnień słuchali. Niektóre, chociaż pozornie zwykłe i oczywiste, mogą być ciekawe również dla osób z zewnątrz.